Al jaren geleden deed ik pogingen om te gaan hardlopen en andere sporten te proberen. Vaak van korte duur. Sinds 2016 veranderde dat. Samen met een kennis besloot ik samen te gaan lopen, maar na een kleine 1 km stond ik met mijn tong op mijn enkels uit te puffen. Zo’n beetje alle beginnersfouten zijn de revue gepasseerd; te oude/verkeerde schoenen, techniek is..., niet meten, geen plan, etc. Het was immers voor de lol en wilde gewoon iets doen. Te meer vanwege mijn medische achtergrond; hooikoorts geactiveerde astma. Daar hielp mijn belabberde conditie niet aan mee. Maar wat was mijn doel? Afvallen? Een race? Puur een aantal kilometer kunnen lopen? Geen idee. Maar zonder een vooruitzicht kun je dat doel ook nooit halen.
De voorspelling leek naarmate afgelopen week vorderde toch echt uit te gaan komen; flinke kou en veel sneeuw. Hoewel ik gek ben op winterweer, is het nou niet bepaald uitnodigend om daarbij de hardloopschoenen aan te trekken. Er zijn immers meer redenen om niet te gaan lopen, dan om die schoenen wel aan te doen. Glad, kou, wind, schoenen niet waterdicht, zondag met de kinderen in de sneeuw spelen is leuk, etc. Toch was ik echt niet van plan om mijn trainingsschema compleet weg te gooien.